Chantal Geerdink
“Ik haal mensen soms met hun voornaam uit de
wachtkamer”
Ze heeft er geen moeite mee om zichzelf te motiveren en loopt iedere zondagochtend tien kilometer hard. Chantal Geerdink is mede-eigenaar van Mondhygiënisten Borne, al negentien jaar samen met haar partner, en ze is moeder van twee zoons. In het verleden werd het hardlopen haar weleens afgeraden, maar dat voelde voor haar toch niet goed. “Van hardlopen krijg ik rust in mijn hoofd. Het voelt bijna als een vorm van meditatie.”
Chantal groeide op in Borne, woont op slechts drie minuten van haar praktijk en keerde tijdens haar studietijd in Groningen trouw elk weekend terug naar het dorp. Als vaste mondhygiënist van veel Bornenaren komt ze vrijwel altijd wel een bekende tegen wanneer ze even het dorp inloopt. Chantal is trots op het trouwe patiëntenbestand van de praktijk en waardeert het dat veel mensen al jarenlang bij haar terugkomen. “Zo bouw je echt een band op met iemand en heb je het ook over andere dingen dan alleen hun gebit.”
Keuzes maken
Chantal komt niet uit een ondernemersgezin, dus toen ze in 2020 officieel mede-eigenaar werd van Mondhygiënisten Borne, vonden vooral haarouders dat een spannend stap. Zelf stond ze daar heel anders in. “Ik keek er juist ontzettend naar uit,” vertelt ze. “Na mijn afstuderen ben ik direct aan de slag gegaan in deze praktijk. Eerst één dag in de week, want daarnaast werkte ik nog in een tandartsenpraktijk in Hengelo. Met de jaren werden mijn dagen hier in Borne uitgebreid.”
Chantal runt de praktijk momenteel samen met haar collega Sandra, wat ze erg fijn vindt omdat ze altijd iemand heeft om mee te sparren. In januari wordt deze plek overgenomen door haar collega Susan. Met het aankomende pensioen van Sandra kreeg Chantal de mogelijkheid om volledig eigenaar te worden van de praktijk, maar dat zag ze niet zitten. “Mijn partner werkt ook zes dagen per week, we hebben een gezin en een sociaal leven – op een gegeven moment houdt het op. Ik wil zowel op
werk- als privégebied gelukkig zijn.”
Hardlopen
Ze is echt een gezelligheidsdier, heeft een rijk sociaal leven en zegt het liefst over ja op. Chantal: “Dat probeer ik nu wel op een iets lager pitje te
zetten, want soms loop ik mezelf voorbij. Maar ik vind het heerlijk om er met vriendinnen op uit te gaan of een dagje sauna te plannen. Stilzitten is sowieso niet mijn ding.” Om écht even volledig weg te zijn van alle drukte, plant ze iedere zondagochtend een hardloopsessie in. Dat is haar moment van ontspanning. “Dan probeer ik standaard mijn rondje van tien kilometer te rennen.” Door haar hypermobiliteit heeft ze meerdere keren te horen gekregen dat hardlopen niet voor haar lichaam is weggelegd. “Maar ik miste het enorm en ben er adequaat mee omgegaan door goed te luisteren naar mijn lichaam. Nu, in combinatie met krachttraining, gaat het goed. Mijn lichaam wordt er sterker van en ik heb al heel lang geen blessures meer gehad.”
Vertrouwen op intuïtie
Of ze altijd al zo eigenzinnig is geweest? Ze knikt bevestigend. “Van kinds af aan al, en dat is alleen maar sterker geworden na de geboorte van mijn jongste zoon. In de eerste weken voelde ik dat er iets niet klopte, maar de doktoren schoven het op stress en negeerden mijn zorgen. Uiteindelijk bleek hij een spasme te hebben in de kringspier van zijn maag en is hij na vijf weken geopereerd in Groningen. Het gaat inmiddels prima met hem, maar deze ervaring heeft me wel geleerd om nóg meer op mijn intuïtie te
vertrouwen.” Hoewel Chantal in haar dagelijks leven haar onzekerheden heeft, weet ze op professioneel vlak precies wat ze wil. “Tijdens mijn studie ontdekte ik al snel dat mondhygiëne echt mijn passie is,” vertelt ze. “Elk gebit en elk mens achter het gebit is uniek. Het is soms echt een puzzel, en ik vind het geweldig om die telkens weer op te lossen. Na twee weken zomervakantie begint het alweer te kriebelen om lekker aan de slag te gaan.”
Grote praktijk
Met een wachtlijst werken omdat het simpelweg te druk is, vindt ze dan ook niet ideaal. “Het liefst help ik iedereen en zou ik in de toekomst best willen uitbreiden, maar dan wel zonder het persoonlijke contact uit het oog te verliezen. Ik ken de mensen en haal ze soms met hun voornaam uit de wachtkamer; dat laagdrempelige wil ik graag vasthouden.” Een grote praktijk is daarom niks voor haar, maar iets meer lucht en ruimte zou wel fijn zijn. Stiekem zou Chantal ook wel voor een paar jaar in het buitenland willen wonen. “Aan de ene kant ben ik heel honkvast, maar aan de andere kant voel ik me ook wel snel ergens thuis. Maar mijn partner wil Borne waarschijnlijk niet verlaten, en eerlijk gezegd weet ik niet zeker of ik die stap zelf wel zou willen zetten. We zijn gewoon heel gelukkig met ons leven hier.”
