Ilse Damhuis
‘Je moet never nooit naar status kijken’
Ilse is een interieurexpert met Twentse nuchterheid
Als interieurexpert Ilse Damhuis zegt dat ze het te druk had om te helpen in een vluchtelingenkamp op Lesbos, bedenkt ze zich ter plekke. ‘Onzin eigenlijk,’ reflecteert ze en nog in dezelfde week besluit ze alsnog te gaan. Dit zegt alles over haar menslievende karakter, dat ze volgens haar van haar ouders heeft. Studio Damhuis is er daarom voor zowel klanten met grote huizen als voor klanten met een klein budget. ‘Ik was verbaasd te horen dat sommige interieurarchitecten minimaal een ton budget verwachten.’ Zo wil de nuchtere Twentse, met dito accent, niet zijn: ‘Ik wil mensen helpen.’
Wie de via de staldeur de Fleringse boerderij van studio Damhuis binnenstapt, belandt in een verrassende oase van rust. De ruimte is stijlvol ingericht met roomwitte banken, salontafels en lampen. De sfeer is warm en comfortabel. Het is dé stijl van interieurstylist ‘Ilse Damhuis’, al wil ze helemaal niet dat haar naam als merk wordt neergezet zoals een ‘Jan des Bouvrie’ of ‘Piet Boon’. ‘Ik heb mijn bedrijfsnaam bewust gewijzigd naar Studio Damhuis. Ik werk namelijk met een team en zonder mijn man Marco had ik nooit zo kunnen groeien.’
Ilse wil toegankelijk blijven, zonder teveel omhalen. Ze vreest dat kleine klanten haar overslaan als ze te exclusief lijkt, terwijl ze juist van hen energie krijgt. ‘Je moet never nooit naar status kijken,’ stelt ze. ‘Ik vind de persoon belangrijk, niet wat hij of zij doet.’ Wellicht is dat de reden waarom klanten graag bij haar terugkomen, net als die man die ooit op z’n fiets naar Fleringen kwam voor dat behang dat hij zó mooi vond. Hij had alleen te weinig budget. ‘We hebben hem toen een reststuk van onszelf meegegeven omdat hij aan één rol net niet genoeg had. Nu woont hij groter met zijn vrouw en is hij een vaste klant.’
De onderneemster weet wat het is om geen geld te hebben. Tijdens de financiële crisis van 2008 nam ze met haar gezin een onvoorzien groot risico. Ze betrok de boerderij waarin ze nu woont en werkt zonder dat de hypotheek rond was. Hun oude huis was namelijk al verkocht. De bank had wel een toezegging gedaan, maar een nieuwe bankmedewerker wilde niet meer meewerken. ‘Het was crisis!’ Ilse trekt nog wit weg als ze over deze periode praat. ‘We hadden niets! We konden nog geen patatje kopen.’ Ze liet de bank er echter niet zomaar mee wegkomen. Ze ging de confrontatie aan en na drie maanden kregen ze toch een hypotheek.
Die power gebruikte ze ook bij haar allereerste klant die in 2006 reageerde op haar advertentie in het huis-aan-huiskrantje. ‘Ik had nooit gedacht dat ik een interieurontwerp ook echt moest uitvoeren. Het kleed dat ik had voorgesteld, bleek nergens verkrijgbaar. Het bleek een exclusief ontwerp te zijn van de Van der Valk Hotels,’ vertelt ze over haar beginperiode. Ze legde zich er niet bij neer en na heel wat telefoontjes had ze het voor elkaar. Bij het hotel in Hengelo hadden ze nog een stuk kleed liggen dat ze wel mocht gebruiken. ‘Als je passie hebt, dan moet je ervoor gaan. Als je erin gelooft is er zoveel mogelijk.’
